Schuldgevoel vs Verandering

Mijn zoon en dochter, Rowan en Elin, spelen boven. Ik lees beneden een boek. Ik weet niet precies wat ze doen, maar het klinkt gezellig. Totdat ik Elin haar stem hoor verheffen tegen haar broer. “Heb je ze allemaal op gemaakt?!” schreeuwt ze. “Moet mamma nu alweer nieuwe kopen, wil je dat soms?!” Ze is een krachtige dame, ze klinkt heel boos, ik voel me kleiner worden. Haar woorden, en dan vooral de energie waarmee ze ze geeft, maken indruk. En ook al gebruikt ze niet exact dezelfde woorden, ik hoor absoluut duidelijk mezelf terug daarboven. Het raakt me. 'Shit. Zo wil ik niet zijn, op die manier wil ik niet opvoeden.' Waar ik in het verleden diep in de schuldgevoelens was gaan zitten, ben ik nu in staat om een vraag te stellen. En daarna nog een. In plaats van te denken; “O jeetje wat doe ik dat fout, wat ben ik toch een slechte moeder” denk ik nu “Hoe kan ik dit veranderen?” Als vanzelf komt de volgende vraag op; “Waar ben ik nu dankbaar voor?” En meteen ben ik dankbaar voor mijn dochter, die me met haar 3 jaar perfect spiegelt en me nu laat zien wat ik niet wil zijn en me daarmee de mogelijkheid geeft het te veranderen. Ik ben dankbaar voor mijn ADD-hoofd, waarin al deze gedachten, gevoelens en emoties binnen enkele seconden worden vertaald naar bewustzijn, verandering en dankbaarheid. Zolang ik dat hoofd er maar bij weet te houden. En daarmee ben ik dankbaar voor de Access Bars en de vragen die ik leerde stellen door Access Consciousness, waardoor het voor mij eindelijk mogelijk is om écht mijn hoofd erbij te houden, aanwezig te blijven, en niet meer te vluchten voor de intensiteit waarmee alles binnenkomt. In plaats daarvan weet ik die intense continue informatiestroom om te zetten naar iets dat werkt voor mij en mijn omgeving. En wat mijn omgeving ook van mij vindt, ik weet nu, ik ben niet verkeerd, alleen maar anders.

Bedankt Access Consciousness, bedankt mij, en bedankt Elin voor de onvermoeibare spiegel die je bent, voor de intensiteit waarmee je leeft, voor alles wat ik leer via jou!

Wat ik met het delen van deze ervaring wil zeggen:

• Je schuldig voelen en jezelf veroordelen brengt je nergens,  wie heeft er iets aan als jij je slecht voelt over jezelf? Daarnaast zet oordeel en schuldgevoel je vast in iets wat in het verleden gebeurde, je leeft nu.
• Om uit jouw oordelen en schuldgevoel te komen, kan je vragen stellen, bijvoorbeeld:
  - Hoe kan ik dit veranderen?
  - Waar ben ik nu dankbaar voor?
  - Wat is hier goed aan wat ik nog niet begrijp?​
  - Hoe wordt het nog beter dan dit?
  Deze vragen stel je niet altijd om meteen antwoord te krijgen, maar om je open te stellen naar andere mogelijkheden.
• Weet dat je nooit verkeerd bent, alleen maar anders. Iedereen functioneert anders, niet beter of slechter, anders. Wat voor de één werkt, hoeft voor de ander helemaal niet handig of makkelijk te zijn. Wat werkt voor jou?